Ήταν ένα βροχερό απομεσήμερο του 1847, λίγο μετά τις έξι το απόγευμα, λίγο έξω από το Μαραθώνα, λίγο πιο δίπλα από έναν κύριο με ημίψηλο και το ρολόι μου πήγαινε λίγο πίσω. Γενικώς όλα γινόντουσαν λίγο λίγο, με μέτρο, γιατί τότε δεν είχαμε αυτά που έχουνε τώρα οι νέοι και πάνε στα κλαμπ και τσιτσιδώνονται, εμείς έπρεπε να δουλέψουμε για να μας κάτσει κατσίκα. Κάτσε τώρα να ακούσεις.
Τη στιγμή εκείνη, δεν είχα ακόμα προσέξει, με τρόπο, ότι πίσω μου ακριβώς καθότουνα μια κυρία, ακριβώς ίδια με την κυρία με τις καμέλιες, αλλά χωρίς τις καμέλιες. Φτυστές ήτανε. Άκουγα με κόπο το δέκατο τρίτο Ευαγγέλιο από το στόμα του παπα-Άρη, που όλο έβηχε κάθε τόσο και είχε και Πάρκινσον και διαβήτη και του ήτανε αδύνατο να σχεδιάσει έναν σωστό κύκλο στο χαρτί με το διαβήτη επειδή τα χέρια του τρέμανε από το Πάρκινσον. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Αλλού θέλω να καταλήξω.
Βρισκόμασταν, όπως σίγουρα θα έχετε καταλάβει, στο καφέ-μπαρ: "Το Καφέ Μπαρ". Ήταν πράγματι καφέ, θυμάμαι, στο χρώμα εκείνο της κατουρημένης άμμου ή του σκυλοκούραδου τεσσάρων ημερών. Και ήταν και Μπαρ. Ο παπα-Άρης έβγαλε από την τσέπη του ημίπαλτου που φορούσε ένα ημίγλυκο σοκολατάκι, που στο ένα ημισφαίριο έφερε την επιγραφή: "Εγώ ΗΜΙ το φως το αληθινόν", την άφησε κι έφυγε... Τίποτα. Μαλακίες.
Και μετά έγινε το εξής απρόσμενο: Ο μπροστινός μου, ένας μεσήλικας μεσαίου αναστήματος, παλιός μέσος του Άγιαξ, ο οποίος καθότανε όλο μες τη μέση με αποτέλεσμα εγώ να μη βλέπω και κάθε τόσο να πρέπει να σκύβω, γυρνάει και τι μου λέει;
...συνεχίζεται
5 σχόλια:
Προτρέχω της κατά γενική ομολογίαν πολυαναμενόμενης συνέχειας & μαντεύω τί είπε ο μεσήλιξ μεσόκοπος μεσοκολάτα μέσος:
"Πάω στοίχημα ότι έτσι & γράψεις μεθαύριο κάτω κάτω στο αξιοθρήνητο γραπτό σου το λινκ του μπλογκ σου, ο καθηγητής όχι μόνο θα κάνει τα στραβά μάτια μπρος στις ανείπωτες μπούρδες που του έγραψες, αλλά θα σου δώσει & υποτροφία".
Τί διάλο, ο ένας ξύνεται, οι άλλοι δύο τρέχουνε γυμνοί στα δάση της γηραιάς Αλβιόνος, ο μόνος μαλάκας που διαβάζει είμ'εγώ;
(μην απαντήσεις)
Χαίρετε,
Μέλλη.
1) Δεν τρέχαμε στα δάση της Γηραιάς Αλβιόνας
2) "ο μόνος μαλάκας που διαβάζει είμ'εγώ;" Πάντα εσύ είσαι ο μαλάκας, Μέλλη μου...!
Σας πληροφορώ ότι το γραπτό μου ήταν αξιοπρεπέστατο και σχεδόν πέρασα το μάθημα. Ξυστά. Παρά τρίχα. Ούτε που ακούμπησα. Άγγιαχτος.
1) Το γυμνοί παιδιά γιατί το περνάμε στο ντούκου.Παρακαλώ να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Δεν είμασταν ούτε γυμνοί εντάξει??
2)Ο άλλος το ξύσιμο το έχει κάνει άθλημα. Μα τι ρωτάς και εσύ??
3)Εεε εσύ σαν μεγάλος άνθρωπος που είσαι τι άλλη διασκέδαση έχεις απο το διάβασμα και ενα χαμομήλι για παρέα..
Χαχαχαχαχαχαχα! Αμα συνεχίσεις έτσι θα πάρεις τον Πουλιτζερ! Μπηκε και το ιστορικό μυθιστόρημα στο μενού .... πολύ χαίρομαι!
Δημοσίευση σχολίου