Τέλος πάντων, σας ευχαριστώ για τη λατρεία με την οποία αντιμετωπίζετε το σεπτό αυτό χώρο και ευχαριστώ για τις δυσεντερίες που μου στέλνετε, αλλά και για το ότι τη στιγμή που τις συναντάτε το πρώτο πράγμα που σκέφτεστε είναι να τις μοιραστείτε μαζί μου και με τους υπόλοιπους αναγνώστες. Τις παραθέτω αμέσως.
Η πιστή και άξια Μαριμάρ απέστειλε την κάτωθι φωτό καταστήματος που εντόπισε στην περιοχή του Αγίου Χαραλάμπη στη Ζάκυνθο.
Και αφού φάγαμε από ένα Βενιζέλο και ένα βυζάκι αριστερό, πάμε να βουτήξουμε στην πισίνα να χωνέψουμε; Ιδού η ανακοίνωση που συνάντησε ο Μανώλης στην πισίνα ξενοδοχείου στη Λέσβο.
Μη μου πείτε ότι δεν σας τρομοκρατεί αυτή η πινακίδα!!! Πριν μπεις πρέπει να κατουρήσεις ντε και καλά! Θα σε ελέγξουν. Μετά πρέπει να λουστείς καλά καλά. Αν κατόπιν μπεις, μη διανοηθείς να φυσήξεις τη ρίνα σου ή να αποχρέμψεις! Θα αποβληθείς!! Κι ούτε για πλάκα μην κάνεις ΖΩΗΡΑ παιχνίδια...
Αλλά αυτό που με έκανε να χεστώ πάνω μου (κυριολεκτικά) είναι η πιθανότητα να μην προλάβει ο μικρός να πάει τουαλέτα... Ε τότε θα είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΠΙΑ!!! Δε θα υπάρχει πια ελπίδα. Το τέλος θα έχει φτάσει.
Αλλά και να μη τρομάξεις, θα σε κάνουν να νιώσεις άσκημα με τα ΑΟΡΑΤΑ ΚΟΠΡΑΝΑ που κουβαλάς πάνω σου συνέχεια... Κοπρίτη...
4 σχόλια:
Αυτά τα σημεία του σώματος, όπου "είναι πιθανόν να υπάρχουν κόπρανα", πόσα πια μπορεί να είναι; Γύρευε τί βίτσια έχουν τα παιδάκια στη Λέσβο..δε μπορεί, για να το γράφει ο άνθρωπος κάτι ξέρει.
Επίσης εμένα αυτό που με τρομάζει είναι ότι έτσι και μούρθει να αποχρέμψω στη μέση της πισίνας, θα πρέπει να το κουβαλήσω μέχρι τις αύλακες υπερχειλίσεως (οι οποίες παρεμπιπτόντως πρέπει να παρουσιάζουν φοβερά ορεκτική εικόνα, με τις χλέμπες του πλήθους να πλέουν απειλητικές).
Πα να φυσήσω την ρίνα μου.
Μέλλη.
Α! Και μην ξεχνάμε, "άπαντες οι λουόμενοι δέον όπως είναι υγιείς". Μην πάει και βρέξει το πόδι του κανείς με ζάχαρο ή άμμο στα νεφρά, την πάτησε. Θα απελαθεί αμέσως! Η Τουρκία δίπλα είναι.
Μάλλον δεν θα γράψω κάτι άλλο επ'αυτού. Έτσι το βλέπω. Αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις. Τόσα γίνονται κάθε μέρα.
Έλα Μέλλη μου τώρα που δεν ξέρεις τάχα μου που μπορεί να έχουν κόπρανα τα παιδάκια... "Θα σου θυμίσω! Είχε παλιόκαιρο τη μέρα που δοκίιιιμασεεες.. Πώς θες εσύ, πώς θες εσύ για κουραδάκια να μιλάααμεεε"
Πώς μου'ρθε τώρα το τραγούδι του Τερζή; Έτσι στο άσχετο μάλλον... Ποιος ξέρει..
Εγώ πάλι,που προσωπικά και με δέος τράβηξα τις συγκεκριμένες fotos, έχω να πώ ότι σε κάθε γωνία του ξενοδοχείου ένιωθα μάτια να με παρακολουθούν...όταν δε πήγα κοντά στην πισίνα,σα να είδα μια λάμψη από το παράθυρο του 2ου ορόφου...Κάποιος δεν ήθελε να βουτήξω,ήμουν σίγουρος.
Μάλλον κατάλαβαν ότι ήμουν κρυωμένος...ποιός σπιούνος το κάρφωσε ήθελα να ξερα...
Δημοσίευση σχολίου