16.9.08

Χωρίς τίτλο (ή Μια πορφυρή ανεμώνη σφαδάζει στον κουρνιαχτό)

του ανταποκριτή μας που σπάνια ανταποκρίνεται, Τζέησον Απτομπέβερλυ Χιλς

Καλοί μου φίλοι γεια σας και πάλι από τη μακρινή Βουργουνδία! Μακρινή για σας, μα τόσο κοντινή για μένα που σχεδόν την αγγίζω, ένα -ε- να κάμω την άρπαξα. Για αυτό σας λέγω τούτο και μετά θα σιωπήσω: "Ζωή χωρίς Θάνατο είναι σα γαλακτομπούρεκο χωρίς κρέμα, σαν άλογο χωρίς σέλα, σα γαϊδούρι ξεκαπίστρωτο, σα κουρέας χωρίς πελάτες, σαν πολλά δε μας τα 'πες; κλπ κλπ".

Μετά από αυτό βέβαια το μόνο τίμιο πράμα θα ήταν να σιωπήσω όπως σας το είχα ταμένο, αλλά προς στιγμήν ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ και κάτι άλλο μαζί σας. Αλλά να μείνει μεταξύ μας παρακαλώ, γιατί όποιος το πει αλλουνού θα τονε μάθω ποιος είναι και θα του βγάλω το αυτί τρίχα τρίχα. Συνεννοηθήκαμε;

Λοιπόν το σπουδαίο μυστικό είναι το εξής: Δεν ήτανε η χειρότερη όλων των εποχών η κυβέρνηση Σημίτη! Μάλιστα κύριέ μου. Και όμως. Τ' ακούς; Τ' ακούω να λες. Αλήθεια είναι. Και δεν το λέω μόνο γω. Όλοι το λένε. Κι ο Μπάμπης ο Σουγιάς, η Κατερίνα η Γόβα, ο Πέτρος ο Πέτρας, ο Αποστόλης ο Τσιμούχας, ο Γιάννης ο Τσιμπίδας, ο Μανώλης ο Κοτσίδας, η Λίτσα η Πασχαλίτσα, ο Πίκος Απίκος και πολλοί άλλοι... Αλλά είναι μυστικό, γι'αυτό, μόρτη, όπως είπαμε: τσιμουδιά. Γκέγκε;

Υ.Γ.: Πολύ διάβασμα. Τρέχω και δε φτάνω. Λες να τρέχω σε κυλιόμενο διάδρομο; Δηλαδής άμα κατέβω θα φτάσω; Αν είναι έτσι να κατέβω.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να μου κάνεις τη χάρη, να μη βάνεις της Λίτσας της Πασχαλίτσας λόγια στο στόμα που δεν είπε. Μα η Λίτσα; Που είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του κόμματος; Που λέει "Σημίτης" & αναστατώνονται οι βούλες της; Για μαζέψου.

Ακόμα δίνεις μαθήματα; Από τότε που σε ξέρω αυτό κάνεις. Τόσο πολύ πια τη βρίσκεις;

Από τον μακρινό Βορρά με την κοντή ουρά,
Μέλλουνος.

Evangelos είπε...

Μελλάκο, μόνο εσύ μ' απόμεινες μου φαίνεται, δηλαδή τίποτα, δηλαδή να πάω να κρεμαστώ να ησυχάσω!

Εντάξει, έλειψα καιρό, το παραδέχομαι, έσφαλα κι εγώ σαν άνθρωπος. Έκανα τη ζωή μου, γλέντησα, κέρδισα, έχασα... Έτσι είναι αυτά.
Αλλά πού είναι όλοι αυτοί που τόσο καιρό φωτίζονταν από τη λάμψη μου; Πού είναι όλοι αυτοί που στο μέρος ετούτο όπου τους φιλοξένησα έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό πριν τους πάρουν σε μεγαλοπεριοδικά για συνεργάτες; Πού είναι όλοι αυτοί η Μαριλένα;

Εντάξει, σύμφωνοι. Δεν είπαμε όλο αυτό τον καιρό που λείπω να μπαίνετε στο μπλόγκ τρεις φορές τη μέρα (όπως κάνατε όταν έγραφα τακτικά) αλλά ας μπαίνατε τουλάχιστον δύο. Μην τυχόν και γράψω κάτι. Μη μου ρθει να κλάσω και δεν το μάθετε. Ποτέ δε ξέρεις τι θα μου ρθει. Μπορεί να μου ρθει και περίοδος. Αν δε μπεις πώς θα το μάθεις;
Έτσι είναι..

Ανώνυμος είπε...

Βλέπω, Vaggelllaki, έπρεπε να με χάσεις για να με εκτιμήσεις...
Όλοι οι άνδρες(μα πού το θυμήθηκα αυτό το σπάνιο, υπό εξαφάνιση, είδος?) ίδιοι είστε!!!

Εν πάση περιπτώσει, επέστρεψα και σκοπεύω, αν επιδείξεις καλή διαγωγή, να μείνω, παρά τις τόσες υποχρεώσεις μου ως συνεργάτιδος στο μεγαλοπεριοδικό...

Αλλάζω θέμα και στο σημείο αυτό θέλω, κι εγώ με τη σειρά μου, να μοιραστώ μαζί σου, ακόμα ένα μυστικό: εδώ και τέταρ.. τέσσερα χρόνια, η Ελληνίδ... Ελλάδα ζει το μεσαίωνα του Καραμανλή, ενώ προηγουμένως είχε ζήσει τη χυρσ... χρυσή εικοσαετία του ΠΑΣΟΚλή...(ζητώ συγγνώμη για τα σαρδάμ, δεν ξέρω τι με έπιασε...)

Καλό Φθηνό-πωρο!!
Bye Vaggelllis!!!
Marimar.